Πέμπτη, Οκτωβρίου 30, 2008

Πατημένο χώμα

Έτρεχα κάποτε σε εκείνο το πάρκο, που τώρα αναπλάθεται (για να δούμε τι θα δούμε), περνούσα και από μια μικρή πλατεία. Στο κέντρο της υπήρχε ένας στρογγυλός χώρος, υποτίθεται πρασίνου, όπου όμως το μόνο που υπήρχε πλέον, μετά από το πέρασμα αναρίθμητων ποδιών, ήταν μια στρογγυλή νησίδα πατημένου χώματος και ελάχιστο χόρτο. Ωστόσο, επέμενα να κάνω το γύρο της, αποφεύγοντας να πατήσω στη νησίδα με το χώμα, ακόμη και όταν άλλοι δρομείς περνούσαν τρέχοντας σε ευθεία, πατώντας την. Φανταζόμουν τι θα σκέπτονταν εκείνοι που επέλεγαν να πατήσουν στη νησίδα "Αφού δεν φυτρώνει κάτι εκεί που πατάω, γιατί να την αποφύγω;". Η δική μου σκέψη ήταν άλλη "Το χώμα θα μένει πάντα χώμα όσο το πατάς, πρέπει να δώσεις χώρο για να φυτρώσει κάτι, για να απλωθεί το χορτάρι ξανά. Αν δεν επιτρέπεις τη δυνατότητα της ομορφιάς, πώς μπορείς να καταριέσαι την ασχήμια;".
.
Κάποιοι άνθρωποι κοιτάζουν ένα κομμάτι πατημένο χώμα και βλέπουν μόνο πατημένο χώμα, κάποιοι άλλοι βλέπουν ένα κομμάτι πατημένου χώματος και βλέπουν και πράσινο, δροσερό χορτάρι και όμορφα λουλούδια και ίσως και ένα δέντρο, οραματίζονται αυτό που μπορεί να είναι και του επιτρέπουν να γίνει "είναι". Οι πρώτοι ίσως και να είναι αυτοί που διαμαρτύρονται εντονότερα για την αφροντισιά και την εγκατάλειψη της μικρής πλατείας, αλλά και του πάρκου, της πόλης, του κόσμου, αλλά ποτέ δεν θα σκεφτούν να κάνουν τον γύρο της πλατειούλας. Αν ποτέ κάποιος αποφασίσει να κάνει κάτι για την πλατεία, θα πρέπει να βάλει φράχτη και αστυνόμο, αλλιώς αυτοί θα εξακολουθήσουν να τσαλαπατούν το χώμα και τον σπόρο, και τότε θα διαμαρτύρονται και για την ασχήμια, και για το φράχτη και για τον αστυνόμο, που προκάλεσαν αυτοί οι ίδιοι. Λυπάμαι για αυτούς τους ανθρώπους, λυπάμαι για τη μιζέρια τους και την τυφλότητά τους.

Σημείωση: Αυτό δημοσιεύθηκε κατόπιν παράκλησης της Λώρας, που προσπάθησε μάταια να κάνει την πλατειούλα ξανά πράσινη.

Τρίτη, Οκτωβρίου 28, 2008

Μάθε τέχνη...

...κι άστηνε, μιας και έρχονται και δύσκολοι καιροί, όπως λένε.

Είχα μια λάμπα "ξεσκέπαστη" στην κουζίνα, μόνο με το καλώδιο. Βαρέθηκα να τη βλέπω, βαριόμουν να πάρω φωτιστικό, δεν έβρισκα και του γούστου μου, αποφάσισα να αναλάβω δράση ο ίδιος. Αγόρασα μερικά λεπτά, πανάλαφρα πηχάκια μπάλσα, μια κόλλα, κοπίδι είχα, και τύπωσα μερικά από τα σκιτσάκια μου σε απλό χαρτί, Α4. Το αποτέλεσμα το βλέπετε παρακάτω.

Η μέθοδος στήριξης πολύ απλή, αλλά αποτελεσματική (βλ. λεπτομέρεια παρακάτω). Αφαιρείται και επανατοποθετείται πανεύκολα και σκέφτομαι ότι μπορεί κάποιος να κάνει και εποχικά φωτιστικά, π.χ. με χριστουγεννιάτικα θέματα (βλ. σημείωση ΠΡΟΣΟΧΗ). .


Λύσεις Περαστικός - Τώρα, και τμήμα φωτιστικών!

Και καλό μας "ΟΧΙ", αρκεί να μάθουμε να το λέμε συχνότερα, αρκεί να το πούμε και στις εκλογές.

ΟΧΙ ΝΔ, ΟΧΙ ΠΑΣΟΚ, όχι σκουπίδια σε θάλασσες και ακτές!
.
ΠΡΟΣΟΧΗ: όταν φτιάχνετε αντίστοιχες κατασκευές, πρέπει να προσέχετε την ασφάλεια. Η συγκεκριμένη λάμπα είναι στην κουζίνα, ανάβει όταν είμαι και εγώ εκεί, το κάλυμμα απέχει αρκετά από τη λάμπα, που είναι χαμηλής κατανάλωσης και παράγει λιγότερη θερμότητα και το χαρτί είναι καλά στερεωμένο και δεν υπερθερμαίνεται. Το ριζόχαρτο μου είπαν είναι πιο ασφαλές υλικό και χρησιμοποιείται σε φωτιστικά. Αν το αποφασίσετε, ζητήστε πληροφορίες. Σε κάθε παρόμοια κατασκευή, υπάρχει κίνδυνος πυρκαγιάς! Μην κάψετε το σπίτι σας!

Κυριακή, Οκτωβρίου 26, 2008

Σαν σκυλιά + 2 σχόλια για την επικαιρότητα + DVD δώρο*!

Έκανα πάλι σήμερα τον Κυριακάτικο περίπατό μου, περπάτησα από τα γνώριμα μέρη που έχω ποτίσει με τις παιδικές μου μνήμες. Θυμήθηκα κάτι που είχα πει πρόσφατα σε ένα φίλο. "Περπατάμε στη γειτονιά μας, στην πόλη μας, σαν τα σκυλιά. Μυρίζουμε παλιές αναμνήσεις στις γωνίες που είχαμε σημαδέψει χρόνια ή δεκαετίες πριν και ανανεώνουμε τη μυρουδιά μας, σαν για επανεπιβεβαίωση των δικαιωμάτων μας". "Να το γράψεις στο μπλογκ σου αυτό" μου είπε. "Θα το γράψω."

Σε αυτό τον εγκαταλελειμμένο κινηματογράφο, με τις χτισμένες πόρτες, είχα δει τις Αριστογάτες όταν ήμουν νήπιο. Θυμάμαι ακόμη τη χαρά και μια μελαγχολία μετά. Αυτός ο κινηματογράφος ήταν τόσο φωτεινός τότε και τα γράμματα από νέον άναβαν δυνατά και καθρεπτίζονταν σε παιδικά μάτια.

Μνήμες στις γωνίες,
Σαν σκυλί κατουράω
Και οσφραίνομαι

Σχόλιο για την επικαιρότητα 1
Όλο λέω να γράψω για την επικαιρότητα, αλλά η αηδία και η αποστροφή που αισθάνομαι δεν με αφήνουν, θα πω μόνο ότι το αληθινό σκάνδαλο δεν είναι η όποια υπόθεση Βατοπεδίου, αλλά το εκκλησιαστικό παρακράτος ή μάλλον κράτος εν κράτει που έχει χωμένα βαθιά τα πλοκάμια του σε όλες τις εξουσίες. Διαβάζω για τη δίκη του Ερντογάν στην Τουρκία "για δραστηριότητες κατά του κοσμικού χαρακτήρα του κράτους" και αναρωτιέμαι, στην Ελλάδα ποιος θα προστατεύσει αυτόν τον "κοσμικό χαρακτήρα του κράτους"; Σίγουρα όχι η ΝΔ, σίγουρα όχι το ΠΑΣΟΚ και ο "όπου φυσάει ο άνεμος" αρχηγός του που ευκαιριακά τσιμπάει κανένα σύνθημα από τον ΣΥΡΙΖΑ ανάλογα με το πού δείχνουν οι δημοσκοπήσεις. Πότε θα απαλλαγούμε από το τελευταίο κατάλοιπο της τουρκοκρατίας; Παντού γενική διάλυση. Αν η Ελλάδα δεν πεθαίνει ποτέ, τότε φοβάμαι πως σαπίζει ζωντανή.

Σχόλιο για την επικαιρότητα 2
Όσο για τις διεθνείς, οικονομικές εξελίξεις, νομίζω ότι το γκαρσόνι έφερε το λογαριασμό και κοιτάμε ο ένας τον άλλο αμήχανα, με τα άδεια πορτοφόλια μας στο χέρι.

Ελπίδα/ το αύριο που ετοιμάζεται να βγει στην επιφάνεια/ απειλή για τα αγαπημένα τσιμέντα μας; Η μυστική Αθήνα. Εκπαίδευσε το βλέμμα σου να προσέχει αυτά που περνούν απαρατήρητα, κοίταξε εκεί που συνήθως δεν κοιτάζεις.
.
* Δεν έχει DVD, το έγραψα μόνο για να μαζέψω αναγνωσιμότητα.

Παρασκευή, Οκτωβρίου 24, 2008

Η περιπέτεια της ανακύκλωσης ενός λαμπτήρα

Ο δυστυχής γλόμπος ήτο απαρηγόρητος, φοβούμενος ότι θα έμενε στα αζήτητα.
.
Στο δωμάτιο όπου εργάζομαι είχα ένα λαμπτήρα εξοικονόμησης ενέργειας. Τον είχα εδώ και αρκετά χρόνια, πολύ πριν να ξεκινήσει η σχετική εκστρατεία, και έμενε αναμμένος σχεδόν όλη την ημέρα. Δεν ήταν λοιπόν έκπληξη που αφού εμφάνισε κάποιες τυχαίες αυξομειώσεις την ένταση του φωτός, τελικά παρέδωσε το πνεύμα. Εδώ αρχίζουν τα δύσκολα. Όπως ίσως θα ξέρετε, οι λαμπτήρες αυτοί περιέχουν μικρές ποσότητες υδραργύρου, ίσως και άλλες επικίνδυνες ουσίες, και δεν πρέπει να απορρίπτονται με τα οικιακά απορρίμματα όπως οι κοινές λάμπες πυράκτωσης. Μετά από μια αναζήτηση στο Διαδίκτυο για την ανακύκλωση αυτών των λαμπτήρων, που δεν απέδωσε ικανοποιητικά αποτελέσματα - η μόνη διεύθυνση που βρήκα ειδικά για την παράδοση λαμπτήρων ήταν στα κεντρικά της Ανακύκλωση Συσκευών Α.Ε. στο Δήμο Αθηναίων, κάπου στην Ιερά Οδό, αρκετά μακριά από το σπίτι μου - ξεκίνησα για τη μεγάλη περιπέτεια, ελπίζοντας ότι κάποιες από τις επιχειρήσεις που συνεργάζονται στα προγράμματα ανακύκλωσης θα δεχόταν και τη δυστυχισμένη, την καμένη μου λάμπα.

Αρχικά, απογοήτευση. Γύρισα σε όλη την Αθήνα. Οι χειρότερες υποψίες που είχα, ότι όλος αυτός ο θόρυβος για την προώθηση των λαμπτήρων εξοικονόμησης ενέργειας είχε μια πολύ άσχημη πλευρά, καθώς δεν θα υπήρχε καμία υποδομή για την ανακύκλωση αυτών των λαμπτήρων όταν θα έφτανε η ώρα τους, έμοιαζαν να επιβεβαιώνονται. Γυρνούσα από κατάστημα ηλεκτρικών ειδών σε κατάστημα ηλεκτρικών ειδών και από κατάστημα φωτιστικών σε κατάστημα φωτιστικών και, παντού, τζίφος. Αυτό παρά τη νομοθεσία που υποχρεώνει τις επιχειρήσεις να δέχονται για ανακύκλωση τα είδη που πωλούν, παίρνοντας το παλιό με την αγορά ενός καινούριου, αλλά είπαμε, εδώ είναι Βαλκάνια και δεν ιδρώνει το αυτί μας από τέτοια. Υπάλληλοι με κοιτούσαν σαν να ήμουν εξωγήινος όταν τους εξηγούσα ότι θα ήθελα να αγοράσω ένα λαμπτήρα χαμηλής κατανάλωσης, αλλά με την προϋπόθεση ότι θα έπαιρναν για ανακύκλωση τον παλιό λαμπτήρα που μετέφερα σε μια τσάντα και που μου θύμιζε όλο και περισσότερο έκθετο βρέφος που κανένας δεν ήθελε. Σε κάποιους καθόμουν και εξηγούσα και την αναγκαιότητα της ανακύκλωσης και ότι, χωρίς αυτήν, η χρήση λαμπτήρων αυτού του τύπου θα μπορούσε να γίνει μπούμερανγκ για το περιβάλλον.

Είχα απελπιστεί, σκεφτόμουν αν θα έπρεπε να κάνω όλη τη διαδρομή μέχρι τις κεντρικές εγκαταστάσεις της Ανακύκλωση Συσκευών Α.Ε., να κρατήσω τη λάμπα στο σπίτι σαν σουβενίρ ή σαν μαγική σφαίρα για να προλέγω το μέλλον ή να την αφήσω έξω από τα γραφεία του ΣΚΑΪ που έκανε και όλη τη σχετική εκστρατεία και να μην ασχοληθώ ξανά με λαμπτήρες εξοικονόμησης ενέργειας. Καθώς περπατούσα κάνοντας αυτές τις σκέψεις, έφτασα μπροστά σε ένα κατάστημα με μια βιτρίνα γεμάτη με λάμπες και αποφάσισα να κάνω μια τελευταία προσπάθεια, χωρίς να ελπίζω σε πολλά. "Γεια σας, θα ήθελα ένα λαμπτήρα εξοικονόμησης ενέργειας, αλλά και να δώσω για ανακύκλωση τον παλιό..." Η αντίδραση του υπαλλήλου ήταν αυτή που περίμενα "Λυπάμαι, αλλά ξέρετε δεν έχουμε χώρο για να παίρνουμε λάμπες για ανακύκλωση...", αλλά καθώς έκανα μεταβολή συμπλήρωσε "...το άλλο μας κατάστημα όμως στην Ομόνοια τους παίρνει." Επιτέλους! Η αναζήτηση για το Άγιο Δισκοπότηρο είχε λάβει αίσιο τέλος. Ζήτησα λεπτομέρειες για τη διεύθυνση, ευχαρίστησα τον υπάλληλο και λίγο αργότερα παρέδιδα την παλιά μου λάμπα και έπαιρνα μια καινούρια. Επισημαίνω ότι στα δύο αυτά καταστήματα οι υπάλληλοι ήταν ευγενικοί, ήξεραν τη δουλειά τους και στο δεύτερο, χωρίς να το ζητήσω, δοκίμασαν οι ίδιοι την παλιά λάμπα για να διαπιστώσουν αν όντως δεν λειτουργούσε.
.
Επειδή πιστεύω ότι είναι καλό να μοιραζόμαστε τέτοιες πληροφορίες, αποφάσισα να αναφέρω το κατάστημα στο οποίο δέχθηκαν τη δύστυχη τη λάμπα μου για ανακύκλωση και όπου μπορεί να βρει κάποιος ό,τι λάμπα φανταστεί σε πολύ χαμηλότερες τιμές από αλλού, αλλά και ευγενικό προσωπικό που είναι πρόθυμο να τον εξυπηρετήσει (τουλάχιστον αυτή ήταν η δική μου εμπειρία). Πρόκειται για την επιχείρηση Λέντζος Λάμπες, Εμ. Μπενάκη 3 (σχεδόν στη διασταύρωση με τη Σταδίου). Προτρέπω όποιον άλλο αναγνώστη γνωρίζει επιχειρήσεις που δέχονται λαμπτήρες χαμηλής κατανάλωσης για ανακύκλωση να τις αναφέρει, ώστε να έχουμε όλοι αυτές τις χρήσιμες πληροφορίες.

Ορίστε και ένα χάικου για λάμπες (λέτε να μου έμεινε κουσούρι;):
.
Ήσουν το φως μου!
.
Μα έσβησες για πάντα
.
Λάμπα καμένη
.
Υ.Γ. Είχα μόλις γράψει αυτό το κείμενο, περίπου τα μεσάνυχτα εχθές το βράδυ, και ετοιμαζόμουν να κλείσω τον υπολογιστή όταν τον είδα να με κοιτάζει από την πόρτα. «Τι θέλεις, Φέροντα το Φως;» «Νομίζεις ότι από τύχη βρήκες το κατάστημα με τα φωτιστικά;» μου λέει. «Στην εξέγερση του φωτός!» λέω και υψώνω το ποτηράκι με την τσικουδιά.

Τετάρτη, Οκτωβρίου 22, 2008

5-7-5


Η δουλειά πολλή,

Ψευτοχαϊκού γράφω

για αναρτήσεις

Τρίτη, Οκτωβρίου 21, 2008

Δέντρο

Δέντρο μου λείπεις!

Έγινες κουφώματα

και καταθέσεις

Κυριακή, Οκτωβρίου 19, 2008

Ιστορία με μια πόρτα


- Εσύ θα την πληρώσεις για όλους ρε καθίκι! Ακούς εκεί στου «κουφού την πόρτα όσο θέλεις βρόντα!» Θα σε λιανίσω ρε!

Παρασκευή, Οκτωβρίου 17, 2008

Στα καταστήματα - Ανταπόκριση περιπάτου

Είπα να βγω να αγοράσω κανένα «χειμωνιάτικο», ήθελα και να περπατήσω λίγο. Πολλή δουλειά αυτό τον καιρό και αρκετό άγχος. Μια βόλτα στα μαγαζιά ηρεμεί ή τουλάχιστον μουδιάζει το μυαλό, σε φέρνει σε μια κατάσταση λήθης, με τη musak, την πληθώρα των αδιάφορων ερεθισμάτων, τον κορεσμό των αισθήσεων. Βρίσκεσαι σε μια στιγμή να ανεβοκατεβαίνεις σε κυλιόμενες σκάλες με άδειο βλέμμα, σαν ζόμπι, κενός από κάθε σκέψη. Ακριβώς το αποτέλεσμα που επεδίωκα. Θα μπορούσε αυτό να γίνει είδος διαλογισμού; «Ο διαλογισμός του πολυκαταστήματος». Αυτό δεν είναι που λένε «shopping therapy»; Να ξεχνάς τα πάντα, να ξεχνάς τον εαυτό σου σε ράφια και δοκιμαστήρια, να τον αποθέτεις πάνω σε στοίβες από πουκάμισα και πουλόβερ. Περπάτησα κάπου τρεις ώρες. Πήγα σε πολλά πολυκαταστήματα για να πάρω αρκετή δόση αναισθητικού. Δοκίμασα και ένα-δυό σακάκια, κοίταξα με ψεύτικο ενδιαφέρον μερικά ρούχα, συμπεριφέρθηκα όπως κάθε άλλος καταναλωτής. Τελικά, δεν αγόρασα τίποτα. Δεν πειράζει, τα καταστήματα μου χάρισαν το περπάτημα, η κούραση, από το καυσαέριο και την πολυκοσμία περισσότερο, τη λήθη.

Τρίτη, Οκτωβρίου 14, 2008

Justice Story

Για αυτή την είδηση. Σανίδα που τους χρειάζεται...
.
Και εδώ.
.
Όχι ΝΔ, όχι ΠΑΣΟΚ, όχι σκουπίδια σε θάλασσες και ακτές!

Κυριακή, Οκτωβρίου 12, 2008

Ματαιωμένη ανταπόκριση περιπάτου

Σε εκείνον τον περίπατο δεν ήμουν μόνος, ήμουν με μια καλή φίλη και όσο έγραφα για τις απλές, χαρούμενες στιγμές που περάσαμε, για τα αστεία που μοιράζονται δύο παλιοί, καλοί φίλοι μεταξύ τους, τόσο το μετάνιωνα. Θα αναφέρω μόνο εκείνο το διαγωνισμό για να εντοπίσουμε το πιο κιτς αντικείμενο στο πολυκατάστημα, βραβείο που διεκδίκησαν επάξια μερικά φωτιστικά και κάτι μεταλλικοί ράβδοι για κουρτίνες με χρωματιστά κρύσταλλα, εκείνη τη ζεστή σοκολάτα που ήπιαμε κάπου πολύ ψηλά με θέα τη φωτισμένη Ακρόπολη και το απόκοσμο τοπίο της Γκόθαμ Σίτι και εκείνες τις φράσεις στο τέλος, που ήταν περίπου: «Πω, πω, ούτε τρεις ώρες δεν πέρασαν!» «Ναι, ο χρόνος μπορεί να μοιάζει πολύς και όταν περνάς καλά, αρκεί να τον γεμίζεις με πολλά και ωραία πράγματα,» σαν ένα γυάλινο βάζο που το γεμίζεις με πολλούς χρωματιστούς βώλους.

Παρασκευή, Οκτωβρίου 10, 2008

Απολύτως ασφαλείς καταθέσεις

- Ανοίξαμε και σας περιμένουμε!
.
Άλλη μια υπηρεσία του ιστολογίου Περαστικός!

Αξιόπιστες τραπεζικές υπηρεσίες!

Τρίτη, Οκτωβρίου 07, 2008

Ο εξολοθρευτής των ειδών

- Σόρι ρε, αλλά ο πλανήτης δεν μας χωράει όλους. Άντε γεια.
.
Για τους δεινοσαύρους, λένε ότι το τέλος ήταν ένας μετεωρίτης ή άλλη μεγάλη φυσική καταστροφή, για τα θηλαστικά, σήμερα, είναι ο άνθρωπος. Το ένα τέταρτο των θηλαστικών θεωρούνται απειλούμενα εξαιτίας του ανθρώπου. Η είδηση, εδώ. ίσως να καταφέρουμε να επιβιώσουμε με την τεχνολογία μας και τα μεταλλαγμένα μας και διατηρώντας και καταδικάζοντας σε μια άθλια ύπαρξη μόνο τα ζώα και τα φυτά που μας είναι χρήσιμα/φαγώσιμα. Ίσως να επιβιώσουμε σε ένα φτωχό και μουντό πλανήτη όπου δεν θα υπάρχει καμία σπιθαμή άγριας φύσης, όπου θα υπάρχουν μόνο πόλεις, βιομηχανικά κέντρα και τεράστιες αγροτικές/κτηνοτροφικές μονάδες, θα είναι όμως αυτή μια ζωή που θα θέλουμε; Είναι αυτό ένα αποδεκτό ή υποφερτό όραμα για το μέλλον του πλανήτη;

.
Έχω ξαναγράψει ότι είναι αναγκαίο να δούμε το θέμα του ανθρώπινου πληθυσμού, αλλά και γενικότερα του πώς αντιλαμβανόμαστε τη θέση μας σε αυτό τον πλανήτη. Το ζήτημα δεν είναι μόνο αν θα επιβιώσουμε και πώς, αλλά και σε τι πλανήτη θα ζήσουμε. Πολλές φορές σκέφτομαι ότι το περιβάλλον δεν είναι απλώς θέμα διαχείρισης και αντικατάστασης της μίας λάμπας με την άλλη, δεν είναι καν θέμα καθαρών πηγών ενέργειας ή ανακυκλώσιμων υλικών, είναι κάτι πολύ περισσότερο, είναι θέμα αξιών, είναι ηθικό θέμα, είναι πνευματικό θέμα, είναι ίσως ακόμη και θρησκευτικό θέμα. Αν το θέμα περιβάλλον μας οδηγήσει τελικά σε μια συνολική θεώρηση του πώς πρέπει να αντιλαμβανόμαστε τον εαυτό μας, τον κόσμο και τη θέση μας σε αυτόν, θα πρόκειται για ένα ορόσημο της ιστορίας μας, ίσως τόσο σημαντικό, όσο και ένα νέο εξελικτικό στάδιο.

Κυριακή, Οκτωβρίου 05, 2008

Στα μουλωχτά και με μηνύσεις


Το υπουργείο και ο υπουργός καταστροφής περιβάλλοντος, αταξίας και εργολάβων δεν έχουν όρια. Στα φανερά και για τους αφελείς κάνουν πως κόπτονται για το περιβάλλον, στα μουλωχτά, υπογράφουν συμφωνίες με χώρες που «πρωτοστατούν» στην προστασία του περιβάλλοντος, όπως η Πολωνία, η Ουγγαρία και η Ρουμανία, με σκοπό να καθυστερήσουν την εφαρμογή από την Ε.Ε. μέτρων για την αντιμετώπιση των κλιματικών αλλαγών, η είδηση εδώ. Παράλληλα, το ίδιο υπουργείο πρώτα απολύει και μετά μηνύει στελέχη του που ασκούν κριτική στα πεπραγμένα του και καταγγέλλουν πράξεις και παραλείψεις, η είδηση εδώ.

Για άλλη μια φορά επιβεβαιώνεται αυτό που πολλοί πιστεύουμε, ότι η προστασία και ο σεβασμός του περιβάλλοντος και της φύσης είναι κάτι που αντιμετωπίζεται όχι ως ανάγκη, όχι ως πολυτιμότατο αγαθό από μόνο του, αλλά ως ενόχληση και εμπόδιο για τους τσιμεντάδες, για τους ασφαλτάδες και τους βιομηχάνους που διεκδικούν το δικαίωμα να μολύνουν το νερό, τη γη και τον αέρα που ανήκουν σε όλους, αλλά και δεν ανήκουν σε κανέναν. Φανερά, κάνουν πως κόπτονται για το περιβάλλον, αυτό φέρνει ψήφους, στην πραγματικότητα όμως, είναι οπαδοί της ανάπτυξης υπέρ πάντων, περιφρονούν καθετί που έχει σχέση με το περιβάλλον, πωλούν τις ανάγκες μας, αλλά και τις σπατάλες μας και την πλεονεξία μας σε ημέτερους επιχειρηματίες της κακιάς ώρας, παρακάμπτουν ή παραβιάζουν νόμους και κανονισμούς που οι ίδιοι ψηφίζουν, βασίζονται στους ανύπαρκτους ή πειθήνιους και διεφθαρμένους ελεγκτικούς μηχανισμούς για να μην αποκαλύπτονται η διγλωσσία και τα ψέματά τους. Το γρήγορο χρήμα και η ευκολία μετράνε, τα δέντρα, τα ποτάμια, οι θάλασσες και ο αέρας δύσκολα χωράνε και αποτιμώνται σε ισολογισμούς.

Από την άλλη μεριά, κάνουν πως ενθαρρύνουν πρωτοβουλίες για εναλλακτικές πηγές ενέργειας όπως τα φωτοβολταϊκά συστήματα και μετά τις σκοτώνουν από τα πρώτα τους βήματα με υπερβολικά γραφειοκρατικά εμπόδια, με κενά στη νομοθεσία, με έλλειψη πολιτικής και συντονισμού των υπηρεσιών, ενδεχομένως με κρυφό στόχο να μη θιγούν τα συμφέροντα ημετέρων επιχειρηματιών, για παράδειγμα, δείτε εδώ. Μετά, αφού οι ίδιοι μας οδηγούν στο αδιέξοδο, μας εκβιάζουν «αν δεν θέλετε μπλακ-άουτ, θα κάνουμε εργοστάσια που μολύνουν και καταστρέφουν το περιβάλλον». Ενδεχομένως και διάφοροι επιχειρηματίες να βάζουν την ουρίτσα τους για την καθυστέρηση της εφαρμογής των εναλλακτικών λύσεων παραγωγής ενέργειας. Η αυτάρκεια, η ολιγάρκεια, η ποιότητα ζωής είναι έννοιες ξένες ή μισητές για τους πελάτες της πολιτικής και, συνεπώς, για τους πολιτικούς. Όσοι έχουν την εξουσία έχουν τον τρόπο να τα κάνουν πάντα όλα «νόμιμα και ηθικά», ακόμη και να καταστρατηγούν τους ίδιους τους νόμους τους, ακόμη και να φιμώνουν όσους τολμούν να ασκούν κριτική.

Είναι αναγκαίο για τη χώρα μας να δημιουργηθεί ανεξάρτητο υπουργείο περιβάλλοντος, ο λύκος δεν μπορεί να φυλάει τα πρόβατα, επίσης, είναι αναγκαίο το περιβάλλον να αποκτήσει υποστήριξη στη βουλή που δεν θα είναι ευκαιριακή και καιροσκοπική. Θεωρώ κρίσιμης σημασίας στις επόμενες εκλογές να εισέλθουν οι οικολόγοι-πράσινοι στη βουλή. Η χώρα δεν κινδυνεύει από ακυβερνησία, βρίσκεται σε ακυβερνησία, είναι ανάγκη να γίνουν σημαντικές αλλαγές στο πολιτικό σκηνικό. (Να δω τι άλλα μαγειρέματα θα σκαρφιστούν στο εκλογικό σύστημα για να εξασφαλίζουν την αυτοδυναμία, το «ο νικητής τα παίρνει όλα»;)
.
Όχι ΝΔ, όχι ΠΑΣΟΚ, όχι σκουπίδια σε θάλασσες και ακτές.
.
UPDATE: Η συμφωνία με την Πολωνία, άκουσα στο ραδιόφωνο, ήταν «στο μιλητό», άρα, η όποια διάψευση είχε γίνει αρχικά περί ύπαρξης συμφωνίας ήταν «νόμιμη και ηθική». Πολλά διαψεύδονται, ανακαλούνται, δηλώνονται και ξε-δηλώνονται. Damage-control, παλιά τους τέχνη κόσκινο. Το θέμα είναι να μην πιαστείς, αν πιαστείς, δαψεύδεις ή ζητάς από τον άλλο να διαψεύσει, αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι δεν εφαρμόζεις κρυφίως, αναλόγως και του πόσο κινδυνεύεις να ξαναπιαστείς. Εξάλλου, τι μπορεί να σου προσφέρει μια έγγραφη συμφωνία, όταν υπάρχει ταύτιση συμφερόντων, πέραν του να σε εκθέσει στον κίνδυνο να εκτεθείς;

Παρασκευή, Οκτωβρίου 03, 2008

Η παραγγελιά

Στρατιωτικά γυμνάσια στο ιστολόγιο.
.
Προσοχή: κείμενο που θίγει θρησκευτικές ευαισθησίες, συνεχίζετε με δική σας ευθύνη.
.
Είχα πιει μια μπίρα Λούσιφερ, όταν τον πρόσεξα να κάθεται στον άλλο καναπέ. «Αυτό είναι γελοίο», είπα, «δηλαδή, αν έπινα μοναστηριακή μπίρα θα εμφανιζόταν ο Άγιος Πέτρος;» «Συγχωρέστε μου την εισβολή, αγαπητές κύριε», αποκρίθηκε, «αλλά, ξέρετε, ο Αρμαγεδδώνας πλησιάζει και θα χρειαστώ τη βοήθειά σας, εξάλλου, γνωρίζω ότι δεν πολυσυμπαθείτε αυτόν τον τύραννο, τον Γιαχβέ». «Και τι μπορώ να κάνω εγώ για τον Φέροντα το Φως, το Άστρο της Αυγής;» Είπα, όχι χωρίς κάποια δόση ειρωνείας, «εξάλλου, δεν είναι προδιαγεγραμμένο το αποτέλεσμα;» συμπλήρωσα. «Μην πιστεύετε την προπαγάνδα των άλλων, αν ενισχύσουμε λίγο το στράτευμά μας, η νίκη θα είναι δική μας, αυτό που χρειαζόμαστε είναι μερικοί μαχητές παραπάνω και αυτό θα ήθελα να ζητήσω από εσάς.» Κοίταξε για λίγο το απορημένο μου ύφος και συνέχισε «Μπορώ να κάνω πραγματικότητα ένα όνειρό σας, τη μεταφορά των σκίτσων σας από τον εικονικό κόσμο του ιστολογίου σας, στον κόσμο που μας περιβάλλει, αρκεί να μου σκιτσάρετε μερικά σκίτσα που θα παραταχθούν την ημέρα της μεγάλης μάχης ανάμεσα στις λεγεώνες μας.»
.
Η συμφωνία έκλεισε, αλλά αφού το διαπραγματεύτηκα. Θα είμαι επικεφαλής της λεγεώνας που θα σκιτσάρω, θα οδηγήσω προσωπικά τα σκίτσα μου εναντίον των στρατιών των αγγέλων. Εξασφάλισα και καλή θέση, ανάμεσα στα τρομερά λίλιμ της Λίλιθ μαζί με τα αβάπτιστα μωρά, που ο καλός Θεούλης αρνείται να δεχθεί κοντά του, και τα ζώα που πεθαίνουν από το σαδισμό των ανθρώπων. Αυτές οι δυο τρομερές στρατιές θα στηρίζουν το αριστερό και το δεξί πλευρό της λεγεώνας μου, είμαι βέβαιος ότι θα τα πάμε καλά.
.
Έβλεπα πριν από λίγες μέρες σε ένα ντοκιμαντέρ ένα βουβάλι να καταβροχθίζεται ζωντανό από ύαινες, είχε καθηλωθεί εξαντλημένο και το έτρωγαν ζωντανό από τα πίσω πόδια. Του έκοβαν κομμάτια ενώ αυτό καθόταν ανήμπορο, χωρίς δύναμη ούτε για να μουγκρίσει, μόνο τα μάτια του ήταν γουρλωμένα και κοιτούσαν πέρα δώθε. Μετά, έδειξαν το τέλος, δύο ύαινες παλεύουν για τη ραχοκοκαλιά και τα πλευρά, το μόνο που είχε απομείνει από το ζώο, και μεταφέρουν το τρόπαιο τραβολογώντας το. Η πιο σκληρή σκηνή που έχω δει σε σύγκριση με οποιαδήποτε «σπλατεριά», και είδα πολλές στις μέρες μου. Αν μπορούσα ποτέ να πιστέψω ότι θα μπορούσε να υπάρχει ένας θεός όπως ο Γιαχβέ και ότι η «κρατούσα» θρησκεία μας ήταν αληθινή έστω και στο ελάχιστο, σίγουρα θα ήμουν ορκισμένος εχθρός Του, θα ονειρευόμουν ότι την ημέρα του Αρμαγεδδώνα θα κατάφερνα να ματώσω έστω και έναν άγγελό Του, για χάρη του πιο καταφρονεμένου από τα πλάσματα που υποφέρουν. Θα πολεμούσα για λίγο φως ενάντια σε αυτό τον σκοτεινό Θεό, πλάι στον φωτεινό επαναστάτη.

Τετάρτη, Οκτωβρίου 01, 2008

Δισταγμός

Αναρωτήθηκε γιατί είχε γεννηθεί, σκέφτηκε να αυτοκτονήσει, αλλά φοβήθηκε μήπως έβρισκε την απάντηση μετά.