Πέμπτη, Δεκεμβρίου 30, 2010

Η επιδρομή

Ένα ζωγραφικό έργο που συνδυάζει το εποχικόν με το επικόν!
.
Υ.Γ. Σκέφτηκα ότι κάθε χρόνο κάνω κάτι στο «πνεύμα των γιορτών» και, αν και δεν είχα διάθεση, είπα να σκαρώσω κάτι.

Κυριακή, Δεκεμβρίου 26, 2010

Δεν τον πίστεψα

«Πεινάω» έγραφε το χαρτόνι που είχε μπροστά του, μα αυτός κοιτούσε πέρα, με το βλέμμα καρφωμένο σε δυο θεσπέσια κωλα*άκια.

Πέμπτη, Δεκεμβρίου 23, 2010

Τι ελπίδες έχουμε εμείς οι απλοί επαγγελματίες…

…όταν κλείνουν και τα φενγκσουισάδικα;

.

Φαίνεται ότι με την κρίση δεν τα βάζει ούτε το Φενγκ Σούι.

Αναρωτιέμαι αν μάθανε τα μαντάτα πελάτες τους που πλήρωσαν για σχετικές μελέτες.

.

.

Παρεμπιπτόντως, στην Πατησίων, απέναντι από το Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο, στο θέατρο, υπάρχουν κάτι γατάκια μούρλια που τα βλέπω συχνά τα βράδια που περνάω, κάτι κανελιά και άλλα χρώματα. Αν κάποιος θέλει γατάκι, ας σπεύσει… θυμάμαι ότι πριν από καιρό είχαν πέσει φόλες και δεν εννοώ τις κιτσάτες επιθεωρήσεις της χοντράδας που ανεβάζει το συγκεκριμένο θέατρο..

Δευτέρα, Δεκεμβρίου 20, 2010

Η διαφορά μεταξύ φαντασίας και πραγματικότητας

.

Πριν να αποκτήσω τον Λάρι, υπήρχαν φορές που κοιτούσα την άδεια καρέκλα δίπλα από την εργονομική καρέκλα του γραφείου μου και σκεφτόμουν πώς θα ήταν αν εκεί ήταν ξαπλωμένο ένα γατάκι.

.

Η πραγματικότητα αποδείχθηκε κάπως διαφορετική. Τώρα, συχνά κάθομαι και εργάζομαι στην καρέκλα δίπλα από την εργονομική καρέκλα του γραφείου μου, στην οποία την αράζει και ρίχνει ξεγυρισμένους ύπνους ο Λάρι.

.

Τι τραβάμε και εμείς οι ιδιοκτήται πετ…
.

.
.
.
Επίσης, ο υπολογιστής, εκτός από ποντίκι, απέκτησε και περιφερειακό γάτα:
.
.
Γατοκλίκ:

Τρίτη, Δεκεμβρίου 14, 2010

Ο Ρον

Οι πρόσφατες κινητοποιήσεις των Άγγλων φοιτητών μου θύμισαν τον Ρον. Ήμασταν συμφοιτητές στις αρχές της δεκαετίας του ’90, τότε που έκανα το μεταπτυχιακό μου στην Αγγλία. Ο Ρον ήταν αρκετά εύσωμος, κοκκινομάλλης, με φακίδες, γιος ανθρακωρύχου, από αυτούς που μερικά χρόνια πριν, την προηγούμενη δεκαετία, είχε συντρίψει η Θάτσερ. Καταλάβαινα ότι σπούδαζε με αρκετές στερήσεις για να έχει μια καλύτερη τύχη από αυτή του πατέρα του.

.

Ήταν αγαπητός σε όλους και πρόσχαρος τύπος, σχεδόν trekkie*, με αγάπη για το ποτό. Τα Χριστούγεννα, όταν μια παρέα είχαμε ναυλώσει ένα βανάκι και είχαμε πάει εκδρομή στο Κέμπριτζ, θυμάμαι που εκείνη την ημέρα οι παμπ της πόλης προσέφεραν δωρεάν ουίσκι για δοκιμή. Περιττό να πω ότι ο Ρον πέρασε τη μέρα του πηγαίνοντας από παμπ σε παμπ. Δεν μπορώ να πω ότι δεν ήπια και εγώ, αγόρασα μάλιστα εκείνη την ημέρα ένα καπέλο σε στυλ Indiana Jones (να λείπουν τα αστεία). Θυμάμαι μια άλλη φορά, το καλοκαίρι, μετά το τέλος των εξετάσεων, όταν πια δουλεύαμε στις εργασίες που έπρεπε να παραδώσουμε για το πτυχίο. Καθόμαστε στο πάρκο του πανεπιστημίου, πίνοντας μπύρες και χαζεύοντας τους σκοτεινούς, φουτουριστικούς πύργους που ήταν εστίες των φοιτητών και δημιουργούσαν τόση αντίθεση με το φυσικό περιβάλλον. «Θα μπορούσαν να είναι η ακαδημία του αστροστόλου!» παρατήρησε γελώντας ο Ρον.

.

Μια άλλη φορά τον συνάντησα γυρνώντας από ψώνια. Είχα αγοράσει μια φορητή παιχνιδοκονσόλα, το Gamegear της Sega, έγχρωμο, ανταγωνιστικό του Gameboy χωρίς να φτάσει ποτέ τη δημοτικότητά του. Έπαιρνε μάλιστα και ένα δέκτη τηλεόρασης θυμάμαι, στη θέση της κασέτας των παιχνιδιών, μετατρέποντας τη συσκευή σε μικρή, φορητή τηλεόραση. Μου είχαν μείνει κάποια χρήματα και δεν θα αργούσε ο χρόνος που θα επέστρεφα στην Ελλάδα. Ο Ρον με ρώτησε τι είχα αγοράσει, το είδε, με ρώτησε πόσο το πήρα και γέλασε όταν του απάντησα. Ομολογώ ότι ένιωσα λίγο άβολα.

.

* Φαν της κλασσικής σειράς επιστημονικής φαντασίας Star Trek.

.

Σημείωση: Λάθος που κατάφερα να αποφύγω τον καιρό των σπουδών μου στο εξωτερικό: Να κάνω πολλή παρέα με Έλληνες.

Κυριακή, Δεκεμβρίου 12, 2010

Η συναυλία

- Τι Πρόεδρος της Δημοκρατίας και Μέγαρο Μουσικής και κουραφέξαλα, σας ξέρουμε κάτι ψευτοπροοδευτικούς που δυσφημείτε την περιοχή, όχι, δεν σε αφήνουμε να περάσεις, ρε! Παλιομασόνε! Προδότη! Νιάνιαρο!

.

Διάβασα για τη συναυλία κατά της μισαλλοδοξίας που διοργανώνεται σήμερα από το Μέγαρο Μουσικής στον Άγιο Παντελεήμονα και στην οποία θα παραστεί ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας και αναρωτιέμαι:

.

1. Πήραν την άδεια των κατοίκων/πολιτοφυλάκων/νονών/μπράβων της πλατείας;

.

2. Θα επιτραπεί η πρόσβαση σε αλλοεθνείς/μετανάστες/μελαμψούς/ντόπιους που δεν πληρούν τα κριτήρια των κατοίκων/πολιτοφυλάκων/νονών/μπράβων της πλατείας ή όλοι αυτοί θα δέρνονται έξω από τον ναό;

.

Οι μετανάστες πάντως φαίνεται ότι ήταν μόνο η αρχή για τους καλούς αγανακτισμένους κατοίκους, πού τώρα διεκδικούν το δικαίωμα να διαφεντεύουν κατά το δοκούν δημόσιους χώρους ασκώντας βία σε όποιον δεν τους αρέσει γενικώς η φάτσα του ή τους μοιάζει «ύποπτος».

..

Υπάρχει, βέβαια, ένας επαίτης στην πλατεία που δεν έχουν εκδιώξει οι κάτοικοι, τουλάχιστον μέχρι τώρα, αυτός εδώ. Με δεδομένη πάντως τη στάση τους, δεν τον βλέπω και αυτόν καλά.

.

Ενημέρωση: λίγες ώρες μετά από αυτή την ανάρτηση, διάφορες φατσούλες επιχείρησαν όντως να δημιουργήσουν επεισόδια, ενώ άκουσα στις ειδήσεις ότι αποδοκίμασαν τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, φωνάζοντας συνθήματα όπως «προδότες» και «μασόνοι», η είδηση εδώ και εδώ.

Τετάρτη, Δεκεμβρίου 08, 2010

Ιπτάμενη ενόχληση

Όποτε γίνονται κινητοποιήσεις και διαδηλώσεις στην Αθήνα ή όποτε μας επισκέπτεται κάποιος μεγαλόσχημος, σαν να μη μας έφταναν όλα τα άλλα, έχουμε και ένα γιγαντιαίο κουνούπι που κόβει ακατάπαυστα βόλτες στον ουρανό, όλο το βράδυ και μέσα στη νύχτα, βουίζοντας ενοχλητικά. Δεν μπορούσαν να πάρουν ένα πιο αθόρυβο ελικόπτερο; Σκόντο τους το δώσανε ή δεν του βάζουν καλά λάδια; Έτσι μου έρχεται να τα «κατεβάσω» καμιά ώρα... (μήπως σας βρίσκεται κανένας stinger;)

.

Κάντε λίγη ησυχία, κοιμάται ο κόσμος ρε! Θέλετε μήπως να ξυπνήσει; Αφού δεν το θέλετε, τι ενοχλείτε;

Δευτέρα, Δεκεμβρίου 06, 2010

Πώς έχασε ο Μωάμεθ ένα μανίκι

Πήγα εχθές στο μπαζάρ του Stray.gr, την αφίσα του οποίου θα είχατε δει στις προηγούμενες αναρτήσεις μου, και πέρασα καλά, πήρα και κάτι ωραιότατα κουλουράκια για εμένα και παιχνιδάκια για τον Λάρι. Με αυτή την αφορμή και μετά από τις παραινέσεις της yotas στα σχόλια της προ-προηγούμενης ανάρτησης, σχετικά με την αγάπη των Τούρκων για τις γάτες, θα αναφέρω μια ωραία ιστοριούλα, την οποία εγώ έμαθα από τη Wikipedia πριν από καιρό που έψαχνα κάποιες πληροφορίες για τις γάτες.

.

Ο Μωάμεθ, λοιπόν, σύμφωνα με το θρύλο, είχε μια γάτα που αγαπούσε, τη Μουέζα. Μια μέρα, καθώς ντυνόταν για να πάει για προσευχή, διαπίστωσε ότι η Μουέζα κοιμόταν πάνω στο μανίκι του ρούχου του. Για να μην διακόψει τον ύπνο της, πήρε ένα ψαλίδι και έκοψε το μανίκι του. Όταν γύρισε από την προσευχή, η Μουέζα, για να τον ευχαριστήσει, υποκλίθηκε και εκείνος τη χάιδεψε τρεις φορές. Λέγεται ακόμη ότι ο Μωάμεθ κήρυττε με τη Μουέζα στην αγκαλιά του και ότι δεν τον πείραζε να πλυθεί πριν από την προσευχή με νερό από το οποίο είχε πιει η Μουέζα. Λόγω του σεβασμού του Μωάμεθ προς τη Μουέζα, οι μουσουλμάνοι έχουν ιδιαίτερη αγάπη για τις γάτες. Θυμήθηκα τη γιαγιά μου, κρητικιά, που λέει ότι όποιος σκοτώσει γάτα είναι καταραμένος και ότι το στόμα του γάτου είναι «γανωμένο», πάντα καθαρό. Αναρωτιέμαι αν αυτό είναι μουσουλμανική επιρροή.

.

Όσο για τη γενικότερη στάση του ισλάμ απέναντι στα ζώα, όσοι γνωρίζουν Αγγλικά μπορούν να ρίξουν μια ματιά εδώ.

.

Συμπτωματικά, πρόσφατα διάβασα το Νούμερο 31328 του Βενέζη, το οποίο αναφέρεται στην περίοδο της αιχμαλωσίας του από τους Τούρκους μετά τη μικρασιατική καταστροφή. Είναι ένα σκληρό βιβλίο που κινεί έντονα συναισθήματα, δεν χαρίζεται σε κανέναν, ενώ αναδεικνύει και τις στιγμές ανθρωπιάς και από τις δυο πλευρές. Εντύπωση μου έκαναν πάντως παράλληλα κάποιες αναφορές για τη στάση των φρουρών και των αιχμαλώτων απέναντι στα ζώα. Σε ένα σημείο αναφέρεται ότι οι Έλληνες έβγαζαν τις ψείρες πάνω από τη φωτιά και τις πετούσαν σε αυτήν. Οι φρουροί τους, παρατηρώντας τους, πήγαν και αυτοί κοντά και έκαναν το ίδιο, με μια διαφορά, αντί να πετούν τα έντομα στη φωτιά, τα πετούσαν με προσοχή στο χώμα. Όταν οι Έλληνες τους ρώτησαν απορημένοι για ποιο λόγο το κάνουν αυτό, αυτοί απάντησαν, αφήνοντας τους έκπληκτους, ότι είναι κρίμα και ότι το κάνουν από οίκτο για τα έντομα. Ο συγγραφέας, μάλιστα, μέσα στην κόλαση που ζούσε, σκέφτηκε ότι ίσως να ήταν καλύτερα να ήταν ψείρα στην Ανατολία παρά αιχμάλωτος στα τάγματα εργασίας.

.

Αργότερα, προς το τέλος της αιχμαλωσίας και όταν τα πράγματα κάπως είχαν εξομαλυνθεί, οι αιχμάλωτοι Έλληνες είχαν σκυλιά στο στρατόπεδο τα οποία περιέθαλπαν με στοργή και τάιζαν από τα ελάχιστα τρόφιμα που τους έδιναν. Ήταν για εκείνους αυτά τα σκυλιά ένα στήριγμα. Ο συγγραφέας, μάλιστα, όταν άκουσε ότι απαγορευόταν να πάρουν μαζί τους αυτά τα ζώα κατά την επιστροφή στην Ελλάδα, έκρυψε το σκυλί που είχε (Ναβουχοδονόσωρ ή Αγία Ζώνη; Δείτε εδώ τι γράφει ο καλός Doctor) σε ένα σάκο και το πήρε μαζί του. Αυτό ελπίζω να κάνει κάποιους που ακόμη θεωρούν ότι η φιλοζωία είναι μια πολυτέλεια για αργόσχολες κυρίες να αντιληφθούν ότι τα πράγματα είναι κάπως αλλιώς.

.

Βέβαια, η αντιπάθειά μου και για τις τρεις μεγάλες μονοθεϊστικές θρησκείες είναι δεδομένη και δεν είναι στις προθέσεις μου να εξιδανικεύσω κάτι. Πάντως, ειδικά στο θέμα των ζώων, το Ισλάμ φαίνεται να είναι αρκετά ευαισθητοποιημένο, τουλάχιστον στη θεωρία, και από ό,τι είδα ο διαχωρισμός των ζώων σε «καθαρά» και «ακάθαρτα» δεν σημαίνει άδεια για σκληρότητα απέναντι στα δεύτερα, αλλά έχει χαρακτήρα μάλλον τελετουργικό. Αναφέρεται, για παράδειγμα, ότι αν και ο Μωάμεθ θεωρούσε τα σκυλιά ακάθαρτα (φονταμενταλιστικά γατόφιλος), στη διάρκεια μιας εκστρατείας έβαλε σκοπούς να φρουρούν μια σκύλα ώστε αυτή να γεννήσει ανενόχλητη. Επίσης, κάποιοι Σούφι είχαν υιοθετήσει τη χορτοφαγία και έλεγαν ότι δεν υπάρχει διαχωρισμός μεταξύ της σάρκας του ζώου και του ανθρώπου.

.

Κλείνω όμως με αυτό που είπε ο Μωάμεθ για το κυνήγι για λόγους αναψυχής και που θα ευχόμουν να το ασπαστούν πολλοί χριστιανοί:

.

«Όποιος βάλλει εναντίον ζωντανού πλάσματος για διασκέδαση είναι καταραμένος.»

Πέμπτη, Δεκεμβρίου 02, 2010

Ο Sniper*

.

Κανένας δεν τον βλέπει, μα όλοι αισθάνονται την παρουσία του. Αθέατος, κρυμμένος, παραλλαγμένος, κτυπά από μεγάλη απόσταση και ξαφνικά τα θύματά του. Βλέπεις τον διπλανό σου να πέφτει και τρέχεις να καλυφτείς. Ο sniper βγάζει στην επιφάνεια την αληθινή φύση του καθενός, είτε είναι θύμα που έχει επιζήσει είτε κάποιος που βρίσκεται κοντά εκεί που επέλεξε να κτυπήσει.

.

Βλέπεις έναν πληγωμένο να κοιτάει αν ο κοντινός του είναι εντάξει, άλλον πληγωμένο να βρίζει και να ουρλιάζει απαιτώντας εδώ και τώρα βοήθεια, άλλον να αποδέχεται καρτερικά τη μοίρα του και να προσμένει υπομονετικά σωτηρία ή λύτρωση, άλλον με ένα «γιατί σε εμένα;» ζωγραφισμένο στο πρόσωπο, κάποιοι ελάχιστοι με ένα στωικό μειδίαμα που δείχνει ότι καταλαβαίνουν το «και γιατί όχι σε μένα;».

.

Από τους παρισταμένους, βλέπεις άλλον να τρέχει να καλυφθεί αδιαφορώντας εντελώς για τον κοντινό του, τον φίλο, τον συγγενή που έπεσε ή λαβώθηκε, άλλον να αψηφά τον κίνδυνο και να προσπαθεί να προσφέρει ό,τι βοήθεια μπορεί ακόμη και σε κάποιον άγνωστο, άλλον να κατηγορεί τον πληγωμένο για την απροσεξία και την ανευθυνότητά του, γιατί βαραίνει τους άλλους και ίσως γιατί τους εξέθεσε σε κίνδυνο με την προκλητικότητά του.

.

Όταν ο Sniper κτυπάει θανατηφόρα, τα ίδια και χειρότερα για τους κοντινούς στο θύμα. Άλλος πενθεί και αποχαιρετά, άλλος πασχίζει να αρπάξει το ρολόι πριν να προλάβουν οι άλλοι. Καμιά φορά, μάλιστα, μπορεί κάποιος από τους βιαστικούς της αρπαγής να αρπάξει κανένα βόλι και ο ίδιος πάνω στην προσπάθεια, ποτέ δεν ξέρεις με τον Sniper. Ο Sniper πάντα αθέατος, με το πανίσχυρο τουφέκι του και τη οξύτατη όρασή του, αναζητά πίσω από φυλλωσιές και πάνω σε ταράτσες το επόμενο θύμα του. Όλοι συναισθάνονται την παρουσία του και ακόμη και όταν δεν κτυπά, πάλι καθορίζει τη συμπεριφορά μας. Και μην ξεχνάτε, αν δεν τον βλέπετε εσείς, σας βλέπει εκείνος, με το αλάθευτο τουφέκι του.

.

Σας ορκίζομαι, το ποστ δεν είναι δικό μου, μου το υπαγόρεψε ο ίδιος, και δεν θέλω να κοντράρω τον Sniper.

.

* Sniper: Ο ελεύθερος σκοπευτής. Η λέξη προέρχεται από το πτηνό snipe (μπεκατσίνι) και χαρακτηριζόταν έτσι από τους Βρετανούς στην Ινδία τον 19o αιώνα κάποιος κυνηγός ικανός να πετύχει αυτό το πουλί. Επέλεξα τη λέξη για τον ήχο της, σαν σφαίρα που σφυρίζει.

.
.

Τετάρτη, Δεκεμβρίου 01, 2010